او نماز مي خواند و من آواز !
.
.
.
.

عقايدمان چقدر فرق دارد !
او خداي خودش را دارد منم خداي خودم را !
خداي او بر روي قانون و قاعده است و از قديم همين بوده !
خداي من بر اساس نيازم و تجربياتم است و هر روز کامل تر از ديروز است !
او خدا را در کنج خانه و معجزه مي بيند !
من خدا را در آسمان ها و درون خودم ! در قطره اي باران ، بغض هايي پر از اشک ، در شادي از ته دل ! در ثانيه به ثانيه زندگيم !
او جلوي خدايش سجده ميکند !
ولي من در آغوش خدايم آرام ميگيرم !
نمي دانم
خداي من واقعي تر است يا او !
دين من بهتر است يا او!!!

فریدون فرخزاد